The Place of Ethics in Descartes’ Philosophy
Subject Areas : Ethics and Islamic Education
Keywords: Descartes, will, doubt, philosophy, wisdom, code of morals, human originality, thinker, mind.,
Abstract :
In this article, after explanation of Descartes innovation about anthropology, in the first section the features of Descartes’ doubts, and precedence of will over thought; means to think willingly are considered and proved that the proof of “idea obviousness” and “I think” in philosophy of Descartes is based on will. “I” will to doubt, think and then I am. In this way, will is taken for granted and this is a point which ignored by Cartesian. In the second section after recognition of doubt, with pose of will discussion the separation of practical mind and theoretical mind, and wisdom from philosophy in Descartes. In the third section is going to be talked about the basis of thinker in relation to natural “I” and the center of conscience which the very first step is displayed in vastness and undoubtfulness issues. The last section talks about this that, can Descartes suffice to “moral provisory” of “code of morals” as highest and the most complete moral principles which needs perfect wisdom to other sciences and is the last level of wisdom? After recognizing this issue and answering the question, the position of code of morals is considered in Descartes philosophy.
"اسپينوزا، بنديكت (1382). شرح اصول فلسفه دكارت و تفكرات مابعدالطبيعي، ترجمه: محسن جهانگيري، تهران: سازمان مطالعه و تدوين كتب علوم انساني دانشگاه‌ها (سمت)، چاپ اول.
بهارنژاد، زكريا (1385). «مقايسه شك امام محمد غزالي و رنه دكارت»، در: آينه معرفت، ش9، ص125-155.
دكارت، رنه (1376). فلسفه دكارت، ترجمه: منوچهر صانعي دره‌بيدي، تهران: انتشارات بين‌المللي الهدي، چاپ اول.
_____ (1385). تأملات در فلسفه اولي، ترجمه: احمد احمدي، تهران: سازمان مطالعه و تدوين كتب علوم انساني دانشگاه‌ها (سمت)، چاپ پنجم.
______ (1383). گفتار در روش درست به کار بردن عقل و جست‌وجوی حقیقت در علوم، در: سیر حکمت در اروپا. تهران: حکمت.
______ (1384). اعتراضات و پاسخ‌ها، ترجمه: علي موسايي افضلي، تهران: شركت انتشارات علمي و فرهنگي، چاپ اول.
ژيلسون، اتين (1377). نقد تفکر فلسفی غرب از قرون وسطا تا اوایل قرن حاضر، ترجمه: احمد احمدی، تهران: حکمت، چاپ پنجم.
سورل، تام (1379). دکارت، ترجمه: حسین معصومی همدانی، تهران: طرح نو.
مجتهدی، کریم (1380). فلسفه و غرب (مجموعه مقالات)، تهران: مؤسسه انتشارات امیرکبیر، چاپ اول.
مجتهدی، کریم (1382). دكارت و فلسفه او، تهران: اميركبير، چاپ اول.
هوسرل، ادموند (1384). تأملات دكارتي، مقدمه‌اي بر پديدارشناسي، ترجمه: عبدالكريم رشيديان، تهران: نشر ني، چاپ دوم.
Cottingham, John; Robert Stoothoff (1991). (translaters), The philosophical Writings of Descartes, Vol. III, The Correspondence, Cambridge university.
Cottingham, John (1993). A Descartes Dictionary, The Blackwell Philosopher Dictionary, Oxford.
Hegel, Georg Wilhelm Friedrich (1986). Phänomenologie des Geistes, Suhrkamp Verlag, Erste Auflage.
Hoffman, Paul (1986). »The Unity of Descartes's Man« in: The Philosophical Review, Vol. 95, No. 3, pp. 339-370.
Kant, Immanuel (1913). Kritik der reinen Vernunft, Albert Görland (Hrsg.), Ver. Bruno Cassirer, Berlin.
Ritter, Joachim (1995). Historisches Wörterbuch der Philosophie,Schwabe verlag,.Schoock, Martinus (1643). Admiranda methodus novae philos, Renati descartes, Sect. IV, Cap. 1, Utrecht.
Seneca (1972). Vom glückseligen Leben und andere Schriften, Übersetzung nach Ludwig Rumpel, Reclam Stuttgart.
"