تبیین و نقد تطبیقی قرابتها و پارادکسهای بین آموزه های تربیتی ایمانوئل کانت و اسلام
محورهای موضوعی : اخلاق و تربیت اسلامی
سیدهاشم گلستانی
1
(اصفهان)
نرگس کشتی ارای
2
(اصفهان)
سمیه کاظمی
3
(اصفهان)
کلید واژه: قرابتهای, پارادکسها, آموزه های تربیتی کانت, آموزه های تربیتی اسلام.,
چکیده مقاله :
غرض از تعلیم و تربیت تکامل شخصیت آدمی و اصلاح رفتار اوست، فلسفه تعلیم و تربیت مبتنی بر ارزش ها است. در دین مبین اسلام، توجه به ارزشها در زندگی دنیوی و اخروی انسان هر دو با هم مد نظر بوده و از هیچ یک غفلت نگردیده، تا بدینوسیله سعادت زندگی وی را در هر دو زمینه جسمانی و روحانی را تضمین کند.این مقاله با روش توصیفی به تبیین و نقد تطبیقی قرابتها و پارادکسهای بین آموزه های تربیتی امانوئل کانت و اسلام می پردازد. یافته ها نشان می دهد نظام تربیتی کانت از فلسفه اخلاق وی سرچشمه گرفته است. کانت مهمترین بخش تعلیم و تربیت را تربیت اخلاقی می داند، کودک باید عادت کند تا طبق اصول کلی که منطقی بودن آن را در خود دریافته است عمل نماید. این مطلب بیانگر اهمیتی است که کانت برای انسان، عقل و اراده ی او قائل است. توجه به تربیت اسلامی نیز منجر به شکل گیری انسانی می شود که همه ی ابعاد وجودی او، مورد توجه بوده و نه تنها به بعد شناختی، فطری و یا اجتماعی توجه شده، بلکه همه ساحتهای انسانی مورد توجه قرار گرفته است.
In order to educate the development of human personality and modify his behavior, philosophy of education is value-based education. In the religion of Islam, attention to values in the worldly and human wisdom has been considered both together and neglected from any one, in order to guarantee the happiness of his life in both physical and spiritual fields. This article is a descriptive method Provides an explanatory and comparative critique of the affinities and paradoxes between the teachings of Immanuel Kant and Islam. Findings show that Kant's education system originates from his moral philosophy. Kant considers the most important part of education as ethical education, the child should be accustomed to act in accordance with the general principles that it has found to be logical. This reflects the importance that Kant holds for man, his wisdom, and his will. Attention to Islamic education also leads to the formation of a human being that all of his existential dimensions are considered and not only considered cognitive, material or social, but all human areas have been considered.
1. بهشتی،سعید(1383).«تحلیل و نقدی بر فلسفه ی تربیتی کانت،باتاکید بر نظریه ی تربیت اخلاقی وی»؛ارائه شده در همایش بین المللی «دویست سال پس از کانت»؛ تهران: دانشگاه علامه طباطبایی،دانشکده ی ادبیات.
2. دورانت،ویل.(1380).«تاریخ فلسفه». ترجمه ی عباس زریاب؛تهران:انتشارات علمی و فرهنگی(چاپ دانشجو)؛چاپ شانزدهم.
3. ساعی،میرمحمود.(1379).«اخلاق و تربیت اسلامی»؛تهران:انتشارات دانشگاه پیام نور.
4. شریعتمداری، علی.(1387). اصول و فلسفه تعلیم و تربیت.نهران: انتشارات امیرکبیر.
5. کانت ایمانوئل. (1360).ترجمه ی غلامحسین شکوهى؛تهران:انتشارات دانشگاه صنعتی امیر کبیر؛چاپ اول.
6. ماهروزاده،طیبه.(1379).«فلسفه تربیتی کانت»؛تهران:سروش(انتشارات صدا و سیما)؛چاپ اول.
7. کریمی،عبدالعظیم.(1389). مراحل شکل گیری اخلاق در کودک. تهران: انتشارات ارغوان.
8. مطهری،مرتضی.(1382).«تعلیم و تربیت در اسلام»؛ تهران: انتشارات صدرا.
9. نقیب زاده،میرعبدالحسین.(1385).«نگاهی به فلسفه ی آموزش و پرورش»؛تهران:انتشارات طهوری؛چاپ هجدهم.