The basics of justice in theoretical and practical wisdom based on Islamic sources
Subject Areas : Ethics and Islamic Education
Amir Hosain
Imani Moghaddam
1
Mahdi
Imani Moghaddam
2
abbas
khademian
3
Keywords: justice, theoretical wisdom, practical wisdom, Islamic sources,
Abstract :
The purpose of the present research was to prove justice in the creative will and, accordingly, in the legislative will of God. This basic and theoretical research was done by analyzing data from the Holy Quran and Shia hadith sources. By analyzing the data, it was concluded that whether by rational method or by following the narration, the foundation of theoretical wisdom is based on the understanding of divine justice in development and based on the acceptance of this principle that values and prescriptions return to beings and non-beings. Therefore, the foundation of practical wisdom is based on theoretical wisdom. Therefore, the understanding of how divine justice flows in legislation is based on the understanding of moderation, both in the world of names and the levels of human worlds. On this basis and due to the correspondence of the perfect human being with the universe, a human being who is obliged to guide and lead others should be under the control of reason in perfect moderation of the powers of imagination and illusion and even senses, and no matter how successful he is in this matter. It can extend moderation to families, clans, and civilizations. As a result, the condition of any social reform act will be to accept the necessity of creating a reasonable moderation in youth and youth forces, as the creator of creation has manifested this moderation in his creation verses.
قرآن کریم
نهج البلاغه
ابن سینا، رساله معراجیه (معراج نامه)، (1393)، تهران، انتشارات بی زمان.
ابن مغارلی، علی بن محمد، (1427ق)، مناقب اهل بیت، قم، مرکز جهانی تقرریب بین مذاهب اسلامی.
امام خمینی، روح الله، (1368)، شرح حدیث جنود عقل و جهل، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
امام خمینی، روح الله، (1378)، شرح چهل حدیث، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
جوادی آملی، عبدالله، (1386)، حکمت نظری و حکمت عملی در نهج البلاغه، نشر اسراء.
حائری یزدی، مهدی، (1384)، کاوش‌های عقل نظری، تهران: موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران.
راغب اصفهانی، حسین بن محمد، (1416ق)، مفردات الفاظ القرآن، دمشق: دارالقلم،
سبحانی، جعفر،(1376)، الهیات‌و معارف اسلامی، قم: موسسه‌تعلیماتی و تحقیقاتی امام‌صادق.
سبزواری، ملاهادی، (1387)، شرح الاسماء الحسنی(شرح الجوشن الکبیر)، انتشارات بیدار.
سبزواری، ملاهادی، (بی تا)، شرح منظومه، انتشارات دارالعلم، بی جا.
شرتونی، سعید،(1377)، اقرب الموارد فی فصح‌العربیه و الشوارد، تهران، اداره اوقاف‌و امور خیریه.
صدوق، التوحید، (1388)، قم ، انتشارات اسلامی.
طباطبایی، سید محمد حسین،(1399)، تفسیر المیزان، دفتر انتشارات اسلامی.
طبرسی، علی بن حسن بن فضل، (1389)، مشکاه الانوار فی غرر الاخبار،قم، دارالحدیث.
غزلیات سعدی(1388)، بیروت، الفجر.
قرشی، سید علی اکبر،(1393)، قاموس القرآن، قم: انتشارات دارالکتب اسلامیه.
مجلسی، محمدباقر،(1399)، بحار الانوار،قم: انتشارات دارالکتاب الاسلامیه.
مطهری، مرتضی، (1372)، مجموعه آثار، قم: انتشارات صدرا.
المقری، احمدبن محمد، (1397ق)، المصباح‌المنیر فی غریب الشرح الکبیر، قاهره، دارالمعارف.
ملا صدرا، محمد بن ابراهیم، (1382)، الاسفار الاربعه،بنیاد حکمت اسلامی صدرا.
نراقی ،محمد مهدی، (1383)، جامع السعادات، نجف، منشورات جامعة النجف الدینیه.